Stwardnienie rozsiane jest przewlekłą chorobą zapalną ośrodkowego układu nerwowego związaną z demielinizacją oraz procesami neurodegeneracyjnymi. W ostatnich latach coraz częściej zwraca się uwagę na suplementację witaminy D w związku z sugestiami, że istnieje korelacja między jej stężeniem w surowicy krwi a ryzykiem, progresją i aktywnością stwardnienia rozsianego. Celem artykułu jest przegląd najnowszej literatury opisującej wpływ suplementacji różnymi dawkami witaminy D na parametry immunologiczne, zapalne oraz stresu oksydacyjnego u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym. W różnych badaniach klinicznych w grupie chorych ze stwardnieniem rozsianym testowano dawki z zakresu 800–14 000 IU dziennie i zauważono istotne różnice w zakresie działania witaminy D. Przegląd badań nie dał jednoznacznej odpowiedzi co do skutecznej dawki. Autorki niniejszej pracy doszły do wniosku, że nie ma jednoznacznych dowodów na wpływ suplementacji na parametry stanu zapalnego u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym, chociaż badania są zgodne co do jej wpływu na układ odpornościowy i redukcję cytokin prozapalnych. Co więcej, wciąż niewiele wiadomo na temat wpływu suplementacji witaminy D na parametry stresu oksydacyjnego, zwłaszcza biorąc pod uwagę potencjalną skuteczną dawkę, w związku z czym potrzebne są dalsze badania w tym zakresie. Istnieje coraz więcej dowodów na znaczącą rolę witaminy D u osób ze stwardnieniem rozsianym, mimo to nadal nie ma globalnych zaleceń dotyczących zasadności jej suplementacji oraz wielkości suplementowanej dawki. Konieczne jest prowadzenie dalszych badań nad wpływem na aktywność choroby ze względu na potencjalną rolę witaminy D jako terapii uzupełniającej w tej grupie pacjentów.