Z powodu wzrostu liczby osób w podeszłym wieku schorzenia przebiegające z otępieniem stanowią poważne wyzwanie diagnostyczne. Wynika to z faktu, że – mimo rosnącej wiedzy o chorobach neurozwyrodnieniowych – nadal jest niewielu specjalistów zajmujących się otępieniami, a w nielicznych wyspecjalizowanych ośrodkach okres oczekiwania na przyjęcie jest znacznie wydłużony. Skargi na zaburzenia poznawcze, szczególnie zaburzenia pamięci, są powszechne w populacji osób w podeszłym wieku, ale tylko nieznaczny odsetek pacjentów ma rzeczywiste problemy poznawcze, sugerujące obecność otępienia. Postępowanie diagnostyczne zawsze powinno więc obejmować obiektywizację zgłaszanych skarg. Istnieje wiele skal, które służą przesiewowej ocenie procesów poznawczych, ale zastosowanie większości narzędzi wymaga czasu i niekiedy arkusza, a sposób badania i oceny nie zawsze jest prosty. Dlatego część lekarzy rezygnuje z jakiejkolwiek wstępnej oceny. Nierzadko na podstawie samych skarg ustala się rozpoznanie otępienia i włącza leczenie u osób bez zaburzeń poznawczych. Innym problemem jest kierowanie zdrowych ludzi w podeszłym wieku do specjalistycznych placówek, co bywa dla pacjentów traumatycznym przeżyciem. W artykule omówiono metodologię oceny za pomocą skali Mini-Cog i sposób interpretacji wyników. Mini-Cog to narzędzie pozwalające na szybkie podjęcie decyzji o pogłębieniu specjalistycznej diagnostyki w kierunku otępienia. Uzyskane wyniki nie umożliwiają postawienia diagnozy nozologicznej, ale niewątpliwe wystarczają do wstępnego zweryfikowania, czy u pacjenta występują wyraźne zaburzenia poznawcze.