Wstęp i cel pracy: Badanie wzrokowego potencjału wywołanego (WPW) stanowi istotny element diagnostyczny stwardnienia rozsianego. Jest niezwykle przydatne w wykrywaniu niemych klinicznie ognisk demielinizacyjnych drogi wzrokowej. Celem pracy była ocena WPW u pacjentów z klinicznie izolowanym zespołem demielinizacyjnym (clinically isolated syndrome, CIS). Materiał i metody: Materiał kliniczny stanowiło 77 pacjentów w wieku od 17 do 54 lat, u których postawiono diagnozę CIS. Badanie WPW przeprowadzono, stosując stymulację siatkówki naprzemienną zmianą wzorca szachownicy oraz fleszem tego wzorca. Wyniki: Wartości średnie latencji P100 zarówno w badaniu fleszem, jak i naprzemiennym wzorcem szachownicy mieściły się w normie. Nieprawidłowy wynik WPW uzyskano łącznie u 24 pacjentów. Wartości P100 przekroczyły normę w 21 przypadkach (27,27%) w badaniu z użyciem wzorca szachownicy (u 6 chorych obuocznie) i w 12 (15,58%) w badaniu fleszem (obuocznie w 5 przypadkach). Omówienie: W materiale własnym stwierdzono obecność nieprawidłowych WPW łącznie u 24 chorych, co stanowi 31% badanych osób (w tym u 10 osób z przebytym pozagałkowym zapaleniem nerwu wzrokowego). Nasze wyniki potwierdzają wcześniejsze badania dotyczące częstości występowania nieprawidłowych wartości WPW we wczesnym stadium stwardnienia rozsianego. Dalsze obserwacje pozwolą określić przydatność badania WPW w identyfikacji pacjentów ze zwiększonym ryzykiem rozwoju klinicznie pewnego stwardnienia rozsianego.