Usprawnianie procesu diagnostyczno-terapeutycznego i optymalne wykorzystanie zasobów w kontekście specyfiki funkcjonującego systemu opieki zdrowotnej skracają czas ustalania rozpoznania, przyspieszają rozpoczęcie leczenia i poprawiają jakość życia chorych na stwardnienie rozsiane. Bazując na doświadczeniach międzynarodowych i danych z praktyki klinicznej w Polsce, opracowano szereg wytycznych co do niezbędnych działań – od podniesienia świadomości społeczeństwa i ogółu lekarzy na temat stwardnienia rozsianego, przez zwiększenie ambulatoryzacji opieki medycznej, aż do zaproponowania modelowej sieci ośrodków sprawujących opiekę nad chorym na stwardnienie rozsiane. Wskazano na potrzebę utworzenia w Polsce sieci poradni wyspecjalizowanych w diagnostyce i leczeniu stwardnienia rozsianego (poradnie SM) oraz centrów kompleksowej diagnostyki i leczenia – ośrodków o wyższej referencyjności mających wszystkie kompetencje poradni SM, a jednocześnie pełniących funkcję konsultacyjną w trudnych przypadkach klinicznych oraz zapewniających dostęp do najbardziej zaawansowanych metod diagnostycznych i terapeutycznych. Zwrócono uwagę na konieczność wykorzystywania nowoczesnych narzędzi e-zdrowia, które powinny usprawnić proces diagnostyki i terapii, a także zacieśnić koordynację opieki przez umożliwienie skutecznej wymiany informacji między pacjentem a całym interdyscyplinarnym zespołem terapeutycznym zaangażowanym w proces opieki nad chorym.

stwardnienie rozsiane w Polsce, postać rzutowo-remisyjna, ścieżka opieki nad pacjentem, narzędzia e-zdrowia