Zespół sztywnego człowieka jest dość rzadkim schorzeniem, którego chorobowość w populacji ogólnej ocenia się na 1–2 przypadki na 1 000 000. Jest ono 2–3 razy częstsze u kobiet niż u mężczyzn, a jego objawy ujawniają się zwykle w wieku 20–50 lat. Ta jednostka chorobowa wiąże się z występowaniem przeciwciał skierowanych przeciwko dekarboksylazie kwasu glutaminowego oraz przeciwko amfifizynie. Ich obecność nie jest jednak konieczna do ustalenia rozpoznania. Postępowanie lecznicze powinno być prowadzone wielopłaszczyznowo i uwzględniać terapię immunomodulacyjną, objawową oraz wykrywanie, monitorowanie i leczenie chorób skojarzonych, a także leczenie operacyjne. Autorzy pracy rozpoznali u opisywanego pacjenta zespół sztywnego człowieka z towarzyszącą polineuropatią aksonalno-demielinizacyjną we włóknach zarówno czuciowych, jak i ruchowych. Przeprowadzona diagnostyka wskazała na polineuropatię związaną z cukrzycą. Cukrzyca towarzyszy około 30% rozpoznań zespołu sztywnego człowieka. Sama polineuropatia jest rzadko opisywaną jednostką towarzyszącą temu schorzeniu. W opinii autorów polineuropatia może mieć korzystny wpływ na prezentację kliniczną związaną z zespołem sztywnego człowieka.

zespół sztywnego człowieka, zespół sztywności uogólnionej, dekarboksylaza kwasu glutaminowego, amfifizyna, kryteria diagnostyczne