Wprowadzenie: Obecność prążków oligoklonalnych w płynie mózgowo-rdzeniowym chorych na stwardnienie rozsiane jest obecnie ogólnie przyjętym kryterium wspierającym rozpoznanie kliniczne. Z drugiej strony obecność pojedynczego prążka może świadczyć o początkowym stadium obecności prążków oligoklonalnych, zanim pojawią się inne klony przeciwciał. Metoda: Celem niniejszej pracy była ocena występowania pojedynczego prążka immunoglobuliny w płynie mózgowo-rdzeniowym oraz analiza rozpoznania klinicznego i radiologicznego u pacjentów, u których stwierdzono pojedynczy prążek. Ponownemu badaniu za pomocą ogniskowania izoelektrycznego na żelu agarozowym poddano 3524 próbki płynu mózgowo-rdzeniowego oraz wyłoniono te, w których obecny był pojedynczy prążek immunoglobuliny. Wyniki: Obecność pojedynczego prążka w płynie mózgowo-rdzeniowym została stwierdzona w 1,4% próbek. Izolowany zespół objawów klinicznych rozpoznano u 27,5% pacjentów, postać rzutowo-nawracającą stwardnienia rozsianego – u 49%, postać wtórnie przewlekłą – u 11,8%, a zespół objawów radiologicznych – u 2% badanych. U żadnego pacjenta nie stwierdzono postaci pierwotnie postępującej stwardnienia rozsianego. Wszystkie kryteria Barkhoffa były spełnione u 90,1% badanych. U pozostałych pacjentów (9,8%) rozpoznano inne choroby neurologiczne o podłożu zapalnym. Wnioski: Występowanie pojedynczego prążka immunoglobuliny monoklonalnej w płynie mózgowo-rdzeniowym jest rzadkim zjawiskiem. Mimo iż w większości badanych próbek rozpoznano stwardnienie rozsiane na podstawie zarówno kryteriów klinicznych, jak i paraklinicznych (obrazowanie rezonansem magnetycznym), w płynie rdzeniowym tychże pacjentów występowały jedynie pojedyncze prążki immunoglobuliny. Nie tylko prążki oligoklonalne, ale również pojedyncze prążki obecne w płynie mózgowo-rdzeniowym mogą stanowić podstawę rozpoznania stwardnienia rozsianego przynajmniej u niektórych chorych.